Το γεγονός ότι με τη φαντασία μου δημιουργώ έναν κόσμο που θα ζωντανέψει μέσα από τη φαντασία κάποιου άλλου. Με ενδιαφέρει πολύ αυτό, ίσως περισσότερο και από την ίδια τη γραφή του κειμένου. Να δω τι φαντάστηκε κάποιος διαβάζοντας αυτό που έγραψα, πως συνδέθηκε μαζί του και με ποιο τρόπο αποφάσισε να δώσει ανάσα σε κάτι που είναι μόνο λέξεις πάνω στο χαρτί. Πιστεύω ότι σου ανοίγει έναν άλλο ορίζοντα αυτό, γιατί μπαίνει πια στο παιχνίδι και το υλικό που φέρουν άλλοι άνθρωποι.
Δεν ξέρω αν έχω συγκεκριμένα πράγματα που θέλω να πω. Όταν ξεκινάω να γράψω ένα έργο έχει προηγηθεί κάτι που με αφορά, είτε πολύ μικρό και απλό είτε πιο σύνθετο. Μπορεί να ακούσω μια μουσική που με συγκίνησε και να φανταστώ την αρχή μιας ιστορίας ή να διαβάζω για ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός και να αποφασίσω να γράψω κάτι πάνω σε αυτό.
Προσπαθώ να έχω πολύ καθαρά στο μυαλό μου τους χαρακτήρες και σε κάποιο βαθμό την πλοκή. Επιχειρώ, όμως, να αφήνω τα ενδεχόμενά μου ανοιχτά ώστε να μην εγκλωβίζομαι σε μια αρχική σκέψη.
Ωραία ερώτηση. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι στα έργα μου δεν έχω χαρακτήρες που θα μπορούσα να παίξω ως ηθοποιός! Έχω μόνο ένα γυναικείο χαρακτήρα στο έργο Το αίμα των Κρίνων που ηλικιακά είναι κοντά μου, οπότε υποχρεωτικά θα έπαιζα αυτό το ρόλο. Αν ήμουν άντρας όμως, θα επέλεγα να παίξω το ρόλο του ιερέα από το έργο Μετάνοια.
Με τον ανακριτή από Το αίμα των Κρίνων και με τη Φρίντα από το Σχεδόν Μαζί.
Τη Μαρτύριο από το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα.
Πιστεύω πως ναι, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να ακουστούν. Επειδή θεωρώ πως όλα τα θεατρικά έργα έχουν να πουν κάτι που αφορά κάποιον, έστω και έναν, δεν θα πρότεινα συγκεκριμένους συγγραφείς σε κάποιον σκηνοθέτη αλλά το αντίθετο. Θα πρότεινα στους σκηνοθέτες να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο σε επαφή με τους νέους συγγραφείς και να τους στηρίζουν. Σίγουρα ο καθένας σε αυτή την αναζήτηση και την επαφή θα βρει κάτι που τον αφορά.
Αν και αδύνατο – επιτρέπονται, όμως, τα όνειρα στις συνεντεύξεις – ο Thomas Ostermeier
Τον Ευριπίδη.
Θα επιλέξω αυτό που είχε ήδη επιλέξει το PlayGround εκ μέρους μου γιατί είναι, πράγματι, από τα αγαπημένα μου:
….Όλοι τους έχουν θέμα την ανατολή, προσπάθησα να πετύχω με ακρίβεια το φως του Θεού αλλά απέτυχα. Έφτιαξα μια μικρή αποθήκη και τους έκλεισα εκεί μέσα. Αυτό είναι η κόλαση πάτερ, μια μικρή αποθήκη του Θεού, πήρε ό,τι κακό δημιούργησε και το ‘κλεισε μέσα…
(Απόσπασμα από το έργο Μετάνοια)
…έτσι στο τέλος
τέλος μιας ατέρμονης μέρας
στο τέλος πήγε και κάθησε
επέστρεψε και κάθησε
στο παράθυρό της
ανέβασε τις κουρτίνες και κάθησε
σιωπηλή στο παράθυρό της
στο παράθυρο
απέναντι άλλα παράθυρα
μόνο παράθυρα
όλη μάτια
ψάχνοντας παντού
πάνω κάτω
για κάποιον
στο παράθυρό της
κάποιον σαν κι αυτήν
λίγο σαν κι αυτή…
Rockaby (Λίκνισμα)— Samuel Beckett