• Τι σε ελκύει στη θεατρική γραφή;

Αυτό που είναι άκρως γοητευτικό στη θεατρική γραφή είναι το ζωντάνεμα των χαρακτήρων, όχι μόνο στη σκηνή, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής ενός έργου. Οι θεατρικοί χαρακτήρες ζωντανεύουν και αυτονομούνται από τον συγγραφέα πιο πρόθυμα από τους ήρωες ενός πεζογραφήματος. Ίσως βοηθάει η προφορικότητα του θεατρικού λόγου και οι σκηνικές οδηγίες. Κάποια έργα μου, όπως ο «Ξέρξης» ή το «Όλες εκείνες οι εικόνες», ολοκληρώθηκαν σχεδόν από μόνα τους· οι ήρωες μου υπαγόρευαν αυτό που ήθελαν να πουν.

• Για ποια θέματα θέλεις να μιλήσεις ως θεατρική συγγραφέας;

Με ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον με τις κοινωνικές και πολιτισμικές ανατροπές που το σημαδεύουν. Με γοητεύουν οι ιδιαίτερες περιπτώσεις ανθρώπων με κάποιου είδους έλλειμμα ή διαφορετικότητα, τα οποία καθιστούν την καθημερινότητα μια σύνθετη και δυσχερή διαδικασία. Καθότι φύσει αισιόδοξη, συνήθως επιφυλάσσω στους χαρακτήρες μου αίσια κατάληξη, λυτρώνοντάς τους από τα βάρη στα οποία τους υπέβαλα μέσα στο έργο.

• Ποια διαδικασία ακολουθείς κατά τη διάρκεια της συγγραφής ενός έργου;

Δεν έχω ορισμένη διαδικασία για τη συγγραφή ενός έργου. Άλλοτε είναι πρώτα η ιδέα και η πλοκή, άλλοτε γεννιέται ένας χαρακτήρας και φέρνει μαζί του ιστορίες και τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Συνήθως γράφω μια ενδεικτική περίληψη, την οποία σπάνια ακολουθώ ακριβώς. Συχνά αφήνω ένα έργο στην άκρη, και το ξαναπιάνω αργότερα. Αυτή η απόσταση μου δίνει μια πιο φρέσκια ματιά και συνήθως με πάει πιο εύκολα στη συνέχεια του έργου.

• Ποιος είναι ο αγαπημένος χαρακτήρας από τα έργα σου. Μίλησέ μας για αυτόν;

Οι πιο αγαπημένοι μου χαρακτήρες στα έργα μου είναι οι πιο αδύναμοι, οι ελλειμματικοί, αυτοί που χρειάζονται φροντίδα, οι πιο άτυχοι. Ένας τέτοιος είναι ο Λευτέρης Ακριτίδης του «Από έδρας», ένας ευαίσθητος και ονειροπόλος καθηγητής φιλόλογος, αυτόχειρας μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου. Ο Λευτέρης ανήκει στο βοηθητικό διδακτικό προσωπικό και ονειρεύεται μια θέση στο Πανεπιστήμιο. Είναι πάντα εκεί για όλους τους συναδέλφους του και τους φοιτητές, με την άριστη επιστημονική του κατάρτιση και την προθυμία του να καλύψει οποιαδήποτε ανάγκη παρουσιάζεται. Η αποτυχία του στην εκλογή για τη θέση λέκτορα στο Πανεπιστήμιο ακολουθείται από την αυτοχειρία του και μάλιστα μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου.

• Με ποιον χαρακτήρα από τα έργα σου θα μπορούσες να γίνεις φίλη;

Θα περνούσα καλά με τη γυναικοπαρέα του «Ξέρξη». Θα πήγαινα γυμναστήριο με τη Μίνα και τη Φαίη, σε βιβλιοπαρουσιάσεις με την Κλειώ και θα γνώριζα τη Μαίρη στην κόρη μου, η οποία έχει την ίδια τρέλα με τη δημιουργία ρούχων.

• Ποιο έργο σου θα ήθελες να ήταν το επόμενο που θα έβλεπες στη σκηνή; Γιατί;

Περιμένω με ανυπομονησία το ανέβασμα του “Garamond 12” στη σκηνή του «Πορεία» την επόμενη θεατρική περίοδο 2022-2023. Οι παραστάσεις του θεάτρου Πορεία είναι πάντα άρτια δουλεμένες και με υψηλή αισθητική. Αν μπορούσα να επιλέξω ένα έργο που θα ήθελα να δω αύριο στη σκηνή, αυτό θα ήταν ο «Ξέρξης». Στη βαριά και θλιβερή εποχή που διανύουμε, είναι καλό να ανεβαίνουν και έργα με αισιόδοξες ή και κωμικές νότες. Ο «Ξέρξης» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα και πολλές φορές έχω φαντασιωθεί το ανέβασμά του.

• Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου θεατρικοί και όχι μόνο συγγραφείς;

Από σύγχρονους Έλληνες η Ζυράννα Ζατέλη, η Ιωάννα Καρυστιάνη, ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, ο Νίκος Δαββέτας, η Έλενα Μαρούτσου. Από ξένους η Βιτζίνια Γουλφ, Ο Αλμπέρ Καμύ, ο Γιόζεφ Ροτ, η Τζένι Έρπενμπεκ, ο Λάζλο Κρασναχορκάι, ο Ρέιμοντ Κάρβερ, οι μεγάλοι Ρώσοι. Και αμέτρητοι άλλοι.

• Πιστεύεις πως υπάρχουν καλές νέες φωνές στην ελληνική δραματουργία;

Το σύγχρονο ελληνικό θέατρο έχει πολύ αξιόλογους δημιουργούς. Αρκεί οι σκηνοθέτες να θελήσουν να το αγκαλιάσουν και να το γνωρίσουν περισσότερο. Πιστεύω ότι θα γίνει αυτό μέσα στα επόμενα χρόνια.

• Ποιος ηθοποιός θα ήθελες να παίξει σε έργο σου; Σε ποιο;

Συχνά φαντάζομαι πώς θα ήταν ο τάδε ηθοποιός στον ρόλο κάποιου ήρωα από τα έργα μου.  Κάποιες φορές γράφω έναν ρόλο έχοντας στο μυαλό μου έναν συγκεκριμένο ηθοποιό. Για παράδειγμα, έγραφα το έργο «Όλες εκείνες οι εικόνες» έχοντας στο μυαλό μου τη Ράνια Οικονομίδου ως Σοφία και την Αντιγόνη Σταυροπούλου ως Αντιγόνη. Τελικά, η Αντιγόνη παρουσίασε σε αναλόγιο με την ομάδα των Boheme το έργο μου, υποδυόμενη τη Σοφία, που είναι μια ηλικιωμένη δασκάλα. Εντελώς κόντρα ρόλος, όμως ήταν υπέροχη. Έχω φανταστεί την Κατερίνα Διδασκάλου ως Μυρτώ και τον Γιάννη Στάνκογλου ως Αρμάντο στον «Ούριο άνεμο». Επίσης, τον Αργύρη Πανταζάρα ως Μαρκ Χάντερ στο «Garamond 12” και τον Ορέστη Χαλκιά ως Λευτέρη Ακριτίδη στο «Από έδρας».  Για τον Αλκιβιάδη Γεμιστό του «Ξέρξη» θα έχω πάντα στο μυαλό μου τον Αλέκο Συσσοβίτη, που τον υποδύθηκε στο βιντεάκι του «ΠΟΡΕΙΑ». Μαζί με την Ιωάννα Παππά ήταν απίθανοι, απολαυστικοί, παρόλο που η Ιωάννα δεν ταίριαζε ηλικιακά με τη Μίνα του έργου.

• Ποιος σκηνοθέτης θα ήθελες να σκηνοθετήσει έργο σου;

Οποιοσδήποτε θα το αγαπούσε και θα το ζωντάνευε με μια αισθητική άποψη που θα το αναδείκνυε.  Πολλά ονόματα θα μπορούσα να αναφέρω: την Ελένη Σκότη, τον Δημήτρη Τάρλοου, τον Γιώργο Παλούμπη, τον Σταύρο Ράγια, τον Γιώργο Κουτλή, τη Μαρία Μαγκανάρη και πολλούς άλλους. Νομίζω ότι έχουμε πολύ ικανούς σκηνοθέτες που μας δίνουν εξαιρετικές παραστάσεις.

• Ένα αγαπημένο σου απόσπασμα από θεατρικό σου έργο;

Μου αρέσει η τελευταία σκηνή του «Από έδρας». Είναι ένα flashback, στο οποίο ο Λευτέρης Ακριτίδης βρίσκεται στην αρχή της γνωριμίας του με την Ελεωνόρα. Καθώς η σκηνή βρίσκεται στο τέλος του έργου και ο θεατής έχει ήδη παρακολουθήσει τα δραματικά γεγονότα και την οδυνηρή πορεία του Ακριτίδη μέχρι την αυτοκτονία, η φωτεινή ατμόσφαιρα αυτής της σκηνής έχει έναν τραγικά ειρωνικό τόνο.

• Ένα αγαπημένο σου απόσπασμα από έργο άλλου συγγραφέα;

Η πρώτη σκηνή του έργου «Η ταράτσα» του Ζαν-Κλοντ Καρριέρ (Ηριδανός, μτφ. Γιάννης Θηβαίος): ο τρόπος με τον οποίο η Μαντλέν ανακοινώνει στον Ετιέν ότι τον εγκαταλείπει. Ο Καρριέρ έχει μια αφοπλιστική λιτότητα στους διαλόγους του, τόση που αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Είναι το ίδιο μοναδικό ύφος που βλέπουμε στα σενάριά του για τις ταινίες του Μπουνιουέλ.